انواع کاشی سنتی

انواع کاشی سنتی | کاشی از لحاظ تاریخی پنجمین شیوه اساسی و بنیادی در تزئینات ساختمان های آبده یی و ساختمان‌های عادی می‌باشد. 

استفاده از این شیوه در معماری اسلامی بسیار رایج است و طرح‌های جالب، جلو رشد و کشف تزئینات خشتی و گچی را گرفت و همه علاقمند تزئینات با کاشی شدند. 

استفاده از کاشی به نحوی که روی دیوار را کاملا بپوشاند اولین بار در قرن 13 و در قونیه به کار رفته است. کاشی کاری بصورت هنر تزئینی در کشورهای اسلامی به اوج شکوفایی خود رسید و یکی از ویژگی‌های برجسته معماری اسلامی به شمار می‌رود کاشی‌های که برای تزئین عمارات به کار می‌رود عموما سه نوع بوده که ذیلا توضیح می‌گردد.

کاشی معرق

با تلفیق تکه های کوچک گوناگون ساخته می‌شود که به اساس طرح اصل یکایک تراشیده میشود ودر جای معین آن نصب می‌گردد.

کاشی معقلی

این کاشی ها دارای طرح‌های هندسی است واز تلفیق اشکال هندسی ساخته می‌شود.

کاشی مشبک

کاشی گره

کاشی خشتی(هفت رنگ)

از تلفیق خشت‌های ظریف لعاب دار که هریک از آنها بخشی از طرح کلی را در بر دارد ساخته می‌شود واز قرن پنج قمری با گسترش و پیشرفت سایر شاخه های هنر اسلامی کاشی کاری نیز ترقی بیشتر کسب نمود.

 کاشی مقرنس

کلمه ی مقرنس اسم مفعول “قرنیز” می باشد که از کلمه ی یونانی کُرونیس به معنی «خمیده» گرفته شده است. مقرنس به چهار گونه انجام می شود:

مقرنس های جلو آمده

در نوع اول مقرنس روی پایه اصلی بنا مانند آجر و گِل پیاده می شود و مصالح اضافه کاربردی ندارد؛

مقرنس های روی هم قرار گرفته

در نوع دوم بعلاوه مصالح اصلی ساختمان از گچ و آهک اضافه نیز استفاده می شود؛ این مقرنس ها در دو تا پنج ردیف روی هم قرار می گیرند.

مقرنس های معلق

در نوع سوم مقرنس ها مانند قدیل های آهکی قارها از سقف آویزان می شوند

مقرنس های لانه زنبوری

همانگونه که از نام آن ها پیداست مانند لانه های زنبور کنار هم قرار می گیرند و به گونه ای شبیه مقرنس های معلق هستند.

اینستاگرام ما را دنبال کنید