مرحله سوم: سیستم های جاروبرقی مرکزی
بر طبق 652NFPA در سیستم های جاروبرقی مرکزی، چه در یک بخش یا هم زمان در چند بخش مورد استفاده باشد، باید سرعت جابجایی هوا در پایین ترین حد حفظ شود. جایی که قرار است مواد حساس به اشتعال جمع اوری شوند، ابزار جاروبرقی و شیلنگ ها و لوله ها باید از فلز یا مواد پراکنده و جبران ساز (استاتیک) ساخته شود که به یکدیگر و به زمین اتصال الکتریکی داشته باشند.
مرحله چهارم: جدا کننده های هوا و گازها
وقتی در حجم بخش آلوده این جداکننده ها با گنجایشی بالاتر از 8 فوت مکعب (یا 2/0 مترمکعب) خطر وقوع گردانفجار وجود داشته باشد، برای حفاظت از پرسنل در برابر پیامدهای گر گرفتگی در آن محیط بسته، باید اقداماتی انجام شود.
قوانین 652NFPA این الزام ایجاد میکند که هوایی که از این جداکننده ها خارج می شود باید در جایی خارج از ساختمان تأسیسات و محوطه ای محصور شده و به دور از ورودی هوای تمیز به ساختمان های دیگر تخلیه شود. یا در صورت شرایطی اجازه تصفیه هوای اگزوز این جداکننده ها به طرف ساختمانهای دیگر صادر می شود.
پیش به سوی پذیرش استانداردها!
برای کاهش خطر گرد انفجار تا حدی قابل تحمل، هر سیستم جمع آوری غبار(و در واقع هر عملکردی که با پودرهای قابل اشتعال سروکار داشته باشد) به زیرساختی از الزامات ایمنی در صنعت کاشی و سرامیک نیاز داریم. این زیر ساخت باید در مقابل گُرگرفتگی ابر گرد و غبار شامل اقدامات پیشگیری از انفجار یا طراحی امکانات و تجهیزاتی می شود که از افراد و خط تولید اصلی در زمان وقوع انفجار محافظت کند. گزیده ای از این دو نوع اقدام معمولا بر پایه این موارد استوار است:
1• چه میزان اطلاعات راجع به حساسیت اشتعال و شدت انفجار پودر در دسترس است.
2• طبیعت (ماهیت فرآیندها و عملکردها): اطلاعات و درک پرسنل راجع به عواقب انفجارهای ناشی از غبار
3• مدیریت پرسنل در اقدامات پیشگیرانه: تأثیر یک انفجار بر پرسنل، محیط و کسب و کار
منبع: مجله الماس