کاشی آذرجوش| تعریف، انواع و نصب بدون دردسر آن، در سال های اخیر کاشی های آذرجوش یا کاشی های به هم چسبیده با چسب رزین کف پوشی بوده که روز به روز محبوب تر شده است.
به این دلیل ساده که نسبت به سنگ های طبیعی گزینه ای مقرون به صرفه‌تر است.از این رو در این مقاله سعی داریم به بررسی دقیق آن بپردازیم.
کاشی آذرجوش چیست؟
آذرجوش واژه ای ست که برای توصیف سنگ ساخت دست بشر یا محصولات کاشی به کار می رود که به شکل معمول شامل قطعات سنگ و یا سنگدانه هایی ست که با چسب یا ملاتی مصنوعی و ترکیبی مثل رزین پولی استر یا رزین اپوکسی در کنار هم نگه داشته شده اند. در بعضی موارد نوع چسب می تواند تأثیر اساسی بر روی رفتار و عملکرد محصول آذرجوش داشته باشد.
رزین های پولی استر ضریب بالایی از انبساط حرارتی (۷) دارند و ممکن است وقتی در محوطه های خارجی از قبیل سر در ساختمان نصب شوند با توجه به تفاوت حرکت چشمگیر، مشکلاتی را نشان دهند.
هزاران محصول مختلف آذرجوش در بازار وجود دارد و هریک از انواع این کاشی ها بسته به نوع تکه ها یا کپه های سنگ (برای مثال رنگ و خصوصیات فیزیکی ذاتی سنگ)، نوع چسب، پایداری ابعادی آذرجوش، و درصد هریک از مواد به کار رفته، ویژگی های فیزیکی خاص خود را دارد.
معمولا کاشی های آذرجوشی که بیشتر از بقیه استفاده می شوند، از تکه سنگ هایی تشکیل شده که با چسب رزین پولی استر ۴ درصد تا ۸ درصدی مخلوط شده است.
با ارتقاء فن آوری تولید و قابلیت های کاشی آذرجوش، اندازه، ضخامت و ترکیب آن نیز افزایش می یابد. این محصول در اندازه های بسیار متعدد و ابعاد بزرگ ۹۰ به ۹۰ سانتیمتری نیز یافت می شود. با این وجود، قاب های بزرگتری از این محصول در اندازه های ۱۸۰ × ۹۰ و حتی بزرگتر نیز یافت می شود.
این نکته حائز اهمیت است که تولید کننده کاشی آذرجوش این موضوع را که هریک از این کاشی ها برای هدف مورد نظرتان مناسب و قابل قبول است، تأیید کند از اهمیت زیادی برخوردار است.
برای مثال، بعضی از این نوع کاشی ها شاید به دلیل حساس بودن در برابر رطوبت، عدم ثبات بعضی از رزین ها و تکه‌های سنگ در برابر تغییرات درجه حرارت، مقاومت در برابر نور غیر ماوراء بنفش یا به خاطر محدودیت های یخ زدن، یخ گشایی، برای استفاده در محوطه های بیرون ساختمان مناسب نباشند.
همچنین مشورت با سازنده محصول در رابطه با توصیه هایی راجع به مواد مورد نیاز مرحله چینش کاشی فکر خوبی به نظر می رسد.
همچنین شاید تولید کننده مقتضیاتی شرایطی) راجع به میزان انتشار بخار رطوبت (MVER) بتون یا بستر ملات پیش از نصب کاشی تولیدی خود را مقرر کرده باشد و حتی شاید نصب محصولات شان با استفاده از روش های قدیمی توسط شن و سیمان را ممنوع کرده باشد.
همیشه بهتر است و به شدت توصیه می شود که در شرایط واقعی و با استفاده از مواد نصب مشخص شده، روی یک قسمت به صورت آزمایشی کار کرد تا مؤلفه پذیرش تمام مواد و شرایط مشخص شود.
کاشی های آذرجوش در مجموعه وسیعی از رنگ ها تولید می شوند و می توان مزیت های فن آوری به ویژه خصوصیات مکانیکی و فیزیکی بهبود یافته مثل مقاومت در برابر خراشیدگی و مقاومت خمشی را در تولید آن ها طراحی و اجرا کرد.
در این فرایند تولید، مخلوطی از سنگ مرمر خرد شده یا تکه های سنگ یا سنگ پودر شده همراه با رنگ با هم آمیخته می شود و چسب رزین هم در این مخلوط به عنوان چسب یا ملات عمل می کند.
مواد خشک را ترکیب می کنند و رزین و سفت کننده را اضافه می کنند تا یک توده به دست آید. بعد آن را در اتاقی محصور شده و تحت فشار منفی قرار می دهند تا با استفاده از یک پمپ خلاء حباب های هوای داخل آن خارج شود.
بعد از واکنش رزین پولی استر، کل توده توسط رزین به شکل یک قالب جامد در می آید که سپس به عمل می آید و به شکل قطعات کاشی و قاب بریده می شود.
سپس روی آن ها را لعاب می زنند و پشت آن ها را می سایند تا ضخامت یکدستی شکل بگیرد. قاب ها را هم با همین روش می توان قالب ریزی کرد و لعاب زد و سایید تا قاب هایی با ظاهر سنگ مرمر یا سنگ های دیگر به دست آورد که نسبت به سنگ های طبیعی مقرون به صرفه تر است.
به طور طبیعی، سطح پشت تمام سنگ های آذرجوش را می سایند تا ضخامت یکدستی را تخمین بزنند و تمامی برجستگی های نامنظم از بین برود.
ضخامت معمولا بین یک میلیمتر کمتر یا بیشتر از اندازه مورد نظر تعیین می شود. این ماده جوش سنگ درست مانند کاشی های سنگ طبیعی و کاشی های سرامیکی استفاده می شود، به کار می آید و نصب می شود.
قاب های بزرگ این محصول مشابه گرانیت طبیعی یا قاب های مرمر برای پوشاندن سطوح کف و دیوارها به کار می رود. این محصول تحت یک طیف گیج کننده از اسامی کلی در بازار یافت می شود، شامل جوش سنگ ها، کاشی های به هم چسبیده با رزین، سنگ طراحی شده (به ویژه در ایالات متحده)، سنگ بازسازی شده و سنگ بازترکیب شده.
دو نوع اصلی چسب رزین پولی استر که در تولید کاشی های آذرجوش به کار می رود عبارت از اپوکسید و پولی استر می باشند. معمولا نسبت چسب رزین به ترکیب این سنگ ۴ تا ۸ درصد است به این معنا که ۹۲ تا ۹۶ درصد ترکیبات دیگر به غیر از چسب وجود دارند. پیرو یک قانون کلی هرچه درصد چسب به کار رفته بیشتر باشد، مقاومت در برابر سایش در این محصول پایین تر است.
مقدار تناسب رزین همچنین بر ضریب انبساط حرارتی (۷) کاشی اثر می گذارد. ذکر این نکته مهم است چون استفاده از گرمایش زیر کف پوش (UFH) که در کشور بریتانیا در حال محبوب شدن می باشد، افزایش پیدا کرده است.
وقتی فرورفتگی انعطاف ناپذیر کاشی که بر روی سیستم UFH قرار گرفته را در نظر می گیریم، مهم است بدانیم که تغییر گرمایی چه تأثیری بر موادی که در نصب کاشی استفاده شده دارد.
کاشی های آذرجوش عموما ضریب انبساط گرمایی (۷) بالاتری دارند. به عبارت ساده این کاشی واحد گسیختگی بالا با درجه بالایی از مقاومت قبل از گسیختگی دارد و توسط چسب کاشی ها متعادل می گردد.
با این حال، به خاطر چرخه های گرم و سرد شدن، حتی یک مقدار نسبتا کم از انبساط و انقباض حرارتی می تواند سطح بالایی از فشار را بر چسب کاشی وارد آورد. هرچه کاشی بزرگتر باشد، شدت تغییرات ابعادی بر سنگ چسبیده با رزین که توسط انبساط حرارتی یا افزایش درجه حرارت ایجاد شده، بالاتر است.
توجه کنید که این کاشی ها درجات مختلفی از حساسیت به رطوبت دارند. به این معنا که می توانند مستعد انبساط رطوبتی متفاوتی باشند. در شرایط سخت این موضوع می تواند منجر به « تاب برداشتن» کاشی ها شود.
بر طبق سند فنی «کاشیکاری با کاشی های چسبیده با رزین» که انجمن کاشی (TTA) منتشر کرد: «سطوح کف سیمانی که قرار است با این نوع کاشی پوشانده شوند باید به شکل کامل عمل آوری و با استفاده از تجهیزات آزمایشی مناسب آزمایش شوند تا اطمینان حاصل شود که میزان رطوبتشان از نظر وزنی بیش از ۲ درصد و از نظر رطوبت نسبی بیش از ۷۵ درصد نباشد و اینکه چسب مناسبی هم انتخاب شود.»
این به آن معناست که استفاده از چسب یا پوشش پایه سیمانی باعث وجود مستقیم رطوبت زیر کاشی سنگ بهم چسبیده توسط رزین می شود که شاید کاشی آن را به آهستگی به سمت بالا بکشد.
مقداری از رطوبت نیز حتی به شکل آهسته تر زمانی از دست می رود که محل اتصالات کاشی ها پر نشده باشد.قالب های کاشی های آذرجوش اندازه های متنوعی دارد اما هرچه قالب بزرگتر باشد.
رطوبت بیشتری در محل تلاقی کاشی و چسب محبوس خواهد شد. در مورد برخی از کاشی های به هم چسبیده با رزین، این موضوع خطر تاب برداشتن کاشی را زیادتر می کند.
در بین تولیدکنندگان کاشی های بزرگ مرسوم است که برای قسمت زیر این کاشی ها یک توری استحکام بخش قرار می دهند. البته باید به نوع چسبی که برای ثابت نگه داشتن توری استفاده می شود توجه نمود تا اطمینان حاصل شود که تأثیر درستی برجا می گذارد.
بنا بر توصیه قانون ۳- ۵۳۸۵ مؤسسه استاندارد بریتانیا (BSI) توری پشت کاشی نباید بیش از ۲۵درصد مساحت کلی سطح آن را بپوشاند.
اگر چنین شود باید حداقل ۷۵درصد توری را برداشت یا کاشی ها را آن طور که بارها قبلا نیز انجام داده اید در جای خود ثابت بچسبانید. در این قانون همچنین توصیه می شود که کاشی های سنگ به هم چسبیده بر پایه رزین را نباید در سطوح خارجی استفاده کرد.
بنابراین، در زمان چسباندن و ثابت کردن این کاشی ها ضروری است که چسب درست و مناسبی را انتخاب کرد و از توصیه های تولیدکننده و توزیع کننده استفاده نمود.
دستورالعمل های انتخاب چسب برای کاشی های آذرجوش
کاشی های مورد بحث ما نه در گروه سرامیک قرار دارند و نه جزء سنگ های طبیعی محسوب می شوند. قانون ۵۳۸۵ مؤسسه استاندارد بریتانیا تصریح میکند که برای اینکه اجازه ندهید رطوبت حاصل از بستر چسبنده، سنگ به هم چسبیده بر پایه رزین را از شکل بیاندازد، باید از چسب های رزین واکنشی یا چسب های پایه سیمانی سریع خشک شونده (فوری) با درصد قلیایی پایین استفاده کنید.»
زمانی که با استفاده از چسب کاشی اقدام به چسباندن کاشی سرامیکی با کاشی سنگ طبیعی می کنید، مقدار دقت و درستی زیر کف باید اینقدر بالا باشد که وقتی یک خط کش بنایی (شمشه دو متری روی کف زمین قرار می دهید، شکافی بیشتر از ۳ میلیمتر به چشم نخورد.
اگر اینطور نبود، می توان قبل از نصب کاشی با استفاده از یک ترکیب مناسب هموار کننده یا مسطح کننده آن را اصلاح کرد. در موارد خاص نصب قاب های بزرگ کاشی های سنگ به هم چسبیده با رزین، هم برای دیوارها و هم زیر کف ها، یکدستی سطح باید درحد استاندارد آن (SRI) یا بیشتر باشد.
چسب کاشی را باید با استفاده از یک ماله شکاف داده شده مناسب بر روی دیوار یا کف و مواد اضافه چسبناک پشت کاشی مالید تا یک بستر جامد قوی و پوشش چسبدار مناسبی بوجود آید.
وقتی کاشی های به هم چسبیده با رزین را روی دیوارها و کف قرار می دهیم، لازم است بستری جامد تثبیت شود تا بین چسب کاشی و خود کاشی چسبندگی و ارتباط کاملی برقرار شود و فضاهای خالی زیر کاشی ها از بین برود.
پیشنهاد می شود از کاشی های آذرجوش در مکان های اغلب مرطوب مثل دوش های سرپایی (بدون وان)، کابین دوش های سرپایی و استخرهای شنا استفاده شود.
در مورد دوش های بالای وان و دوش های سرپایی، بهتر است شخص دست اندرکار انتخاب قطعات مورد نظر، از نظرات فروشنده کاشی و تولیدکننده با توجه به صلاحیتشان در این زمینه ها استفاده کند.
اگر نکات و هشدارهای دیگری هم وجود دارد که در زمان نصب کاشی و بعد از تکمیل آن لازم به توجه باشد، بهتر است مورد توجه قرار گیرد. اساسا بسترهای پس زمینه (حاشیه) کف و دیوار را باید با استفاده از یک سیستم مناسب عایق رطوبتی مثل چسب عایق لاتیکریت، در برابر ورود یا رخنه رطوبت محافظت نمود.
استفاده از دوغاب رزین واکنشی نفوذ ناپذیر (برای مثال لاتکریت اسپکترالاک پرو پریمییم گراوت) زمینه محافظت بیشتری در برابر ورود احتمالی آب را فراهم میکند اما استفاده از دوغاب ها و چسب های نفوذ ناپذیر جایگزین مناسبی برای سیستم عایق رطوبتی محسوب نمی شود.
در قانون ۵۳۸۵ استاندارد بریتانیا درباره نیاز به اتصالات کنترل حرکت در پروژه های نصب کاشی توضیحاتی آمده است . هر حرکت اعم از جمع شدگی در اثر خشک شدن، انبساط و انقباض حرارتی و حرکت ناشی از رطوبت در سیستم کاشی کاری تولید فشار می کند که می تواند منجر به خارج شدن کاشی ها از حالت چسبیده یا ایجاد ترک ترک خوردگی در دوغاب و یا کاشی ها گردد.
در جاهایی که کاشی بهم چسبیده با رزین برای سطوح کفی که در معرض حرارت مستقیم با حرارت متصاعد شده از یک منبع محیطی قرار دارند، مناسب در نظر گرفته می شود، بنا بر سند مربوط به این نوع کاشی کاری صادره از TTA توصیه می گردد که تعداد و تواتر محل های اتصال مربوط به حرکت های احتمالی افزایش یابد.
برای مثال، بنا بر پیشنهاد قانون ۳ – ۵۳۸۵ استاندارد بریتانیا سطوح کف واقع شده در معرض تغییرات دمایی قابل ملاحظه را باید به اندازه هایی که از ۴۰ مترمربع تجاوز نکند و با طول لبه ای که از ۸ متر بیشتر نباشد، تقسیم کرد.
با این وجود، سند فنی TTA در این مورد توصیه می کند که مساحت کف را باید طوری تقسیم کرد که هر بخش از ۲۵ مترمربع بیشتر نشود که برای افزایش پیش بینی شده در اثر انبساط حرارتی این نوع کاشی در اثر سیستم حرارت از کف، چاره ای وجود داشته باشد.
تحت شرایط داخلی خشک طبیعی، توصیه بر آن است که تقسیم بندی های مساحت سطح کف را باید طوری کاهش داد که هر بخش، از ۳۶مترمربع بیشتر نشود.
نصب کاشی های آذرجوش سفید
برای نصب کاشی آذرجوش سفید یا روشن، استفاده از چسب های سفید عاقلانه و درست است. در همه موارد، آماده سازی مناسب بستر و توجه به جزئیات در درجه اول اهمیت کار نصب طولانی و عاری از مشکل قرار دارد.
توجه به جزئیات باعث می شود غیرمسطح بودن کف و بیرون زدگی کاشی ها به حداقل برسد، نگرانی های مربوط به رطوبت کاهش یابد و مشکلات پیش آمده از انتخاب نادرست مواد چینش حذف شود.
توصیه می شود که ابتدا برای اطمینان از اینکه سیستم نصب مناسب و قابل پذیرش است، آن را روی یک محوطه آزمایشی پیاده کنیم تا خیال مهندس معمار، پیمانکار عمومی، پیمانکار کاشی و صاحب ساختمان آسوده شود.
اگر محتوای این مقاله برایتان مفید بود، لطفا آن را با دوستانتان نیز به اشتراک بگذارید.
همچنین شما می‌توانید نظرات خود را درباره این مقاله با ما و سایر کاربران سرام پخش در میان بگذارید.
نظرات ۰